Αθήνα, 22 Ιουλίου 2006
ΘΑΝΑΣΙΜΟΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΣ ΟΠΛΙΤΗ
Από το Γενικό Επιτελείο Στρατού ανακοινώνεται ότι την 22 Ιουλίου 2006 και ώρα 05.15, ο Στρατιώτης Διαβιβάσεων Μ.Α. του Δημητρίου, ετών 26, ο οποίος υπηρετούσε σε Μονάδα της Σάμου, τραυματίστηκε θανάσιμα ενώ εκτελούσε καθήκοντα σκοπού.
Τα αίτια του θανάτου διερευνώνται από τις αρμόδιες στρατιωτικές αρχές.
Ανχης(ΤΘ) Λαλούσης Χαράλαμπος
Εκπρόσωπος Τύπου
date: 2006-07-22
πηγή: Γενικό Επιτελείο Στρατού army.gr
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
21 Ιουλίου 2006 ώρα 20 Μιλώ στο κινητό με τον Αγγελο. Χαίρεται γιατι έρχεται σπίτι σε μια βδομαδα με άδεια. Νωπή ακόμη η αγαλίαση του ευχάριστου νέου όταν το επόμενο πρωί έρχεται το μαντάτο _Κάτι έγινε τα χαράματα στη σκοπιά κι ο γιός σας τραυματίστηκε θανάσιμα_ ΟΔΥΝΗ ΔΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ....
21_ 7_ 2006 ώρα 20 Αγγελος όλο χαρά στο τηλέφωνο _Σε μια βδομάδα έρχομαι με άδεια ! 12 ώρες αργότερα χτυπά το κινητό _Κάτι έγινε τα χαράματα στη σκοπιά κι ο γιός σας τραυματίστηκε θανάσιμα... ΟΔΥΝΗ ΔΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ...
ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ
Μέσα στην κοσμοχαλασιά,
Στ’ αγέρι που φυσούσε,
Εντύθηκες μεσ’ στο χακί,
Ψυχή που αδημονούσε…
“Τι άραγε θε να συμβεί,
Ποίο το ριζικό μου,
Θα αναστηθώ συθέμελα
Ή βλέπω τον χαμό μου ;”
Σε τούτο ‘δω το μπάχαλο
Άντε να βρεις μια άκρη,
Και οι ανησυχίες σου
Μήποτε γίνουν δάκρυ.
Μια τουφεκιά, μια αντηχιά,
Αυτό ήταν το τέλος,
Παρέμεινες όμως για ‘μας
Αντεπιστέλλον μέλος.
13 Φεβρουαρίου 2007
Δ. Μ.
Σάββατο 22 Ιουλίου 2006
8 το πρωί
Χτυπά το κινητό. Η κακή διάθεση των τελευταίων ημερών μετατρέπεται σε αγωνία.
- Ναι;
- Καλημέρα, είμαι ο στρατιωτικός τάδε, κάτι συνέβη το πρωί στο φυλάκιο και ο γιος σας τραυματίστηκε θανάσιμα...
Ο κόσμος σκοτείνιασε, η ανάσα κόπηκε κι ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ; μου τρώει έκτοτε τα σωθικά.
Είχα μιλήσει με τον Άγγελο το προηγούμενο βράδυ. Χαρούμενος μου είχε ανακοινώσει ότι σε μια εβδομάδα έπαιρνε άδεια από το στρατό. Θα τον συναντούσα το επόμενο Σάββατο...
10 Ιουλίου 2012
10 το βράδυ.
Ένα αστέρι πέφτει φλεγόμενο για αρκετά δευτερόλεπτα. Προλαβαίνω και κάνω μια ευχή - την ίδια πάντα, εδώ και έξι χρόνια - "να συναντήσω τον Άγγελο".
Τώρα που κοντοζυγώνει εκείνη η αποφράδα ημέρα που "χάθηκε" ο Άγγελος θα ήθελα να γράψω δύο λόγια. Ξύπνησα και κοίταξα το ρολόι. Η ώρα ήταν 7.31'π.μ. Ένα σφύξιμο ένοιωσα στην καρδιά.Δεν είμαι προληπτικός, αλλά εκείνο το "τριανταένα" μπορείς να το σκεφτείς και σαν "δεκατρία". Μετά από λίγο χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν κάποιο αξιωματικός τού Στρατού Ξηράς, προφανώς, και είπε και σε μένα για "θανάσιμο τραυματισμό" ... Ακολούθησαν διάφορα γεγονότα, αλλά τίθενται εκ τών υστέρων διάφορα ερωτήματα.
1) Γιατί ο Άγγελος βρέθηκε στην κορυφή ενός λοφίσκου όπου δεν επιτρεπόταν η πρόσβαση? (Μήπως τον κυνήγησαν και κατέφυγε εκεί?).
2) Γιατί στο όπλο του δεν βρέθηκαν αποτυπώματά του, ενώ βρέθηκε ξένο DNA? (Μήπως έγινε συμπλωκή και τού το είχαν πάρει και έγινε ό,τι έγινε?).
Γιατί ο κάλυκας τής επίμαχης σφαίρας βρέθηκε 7 μέτρα μακριά, ενώ όλοι ξέρουμε ότι δεν μπορεί να πέσει πάνω από 1,5 - 2,0 μέτρα?.
Και άλλα πολλά.
Συμπέρασμα: Κάτι συνέβη εκεί!
Δεν λέω ότι δεν υπήρχαν προβλήματα, αλλά κάθε τέτοιο καιρό (για να μην πω όλο τον χρόνο) όταν ξυπνάω το πρωί, γύρω στις 5.20 π.μ., βλέπω από το παράθυρο αν φέγγει ή δεν φέγγει (γιατί είπαν ότι δεν έφεγγε, νομίζω, τότε ...
Πολυαγαπημένε μου, σήμερα συμπληρώθηκαν οχτώ χρόνια αβάσταχτης απουσίας...
Γεια
Παίζαμε με τον Άγγελο Trivial. Όσο ήταν μικρός γενικά έχανε, αλλά δεν μετράγαμε το σκορ. Κάποτε όμως, μετά από ένα παιγνίδι, του λέω: 3-1 (ας πούμε). Το σκορ ήταν υπέρ του και μου λέει: Από πότε αρχίσαμε να μετράμε; Δεν θυμόμουν να του απαντήσω. Έκτοτε το έχω σκεφτεί και η απάντηση που θα έπρεπε να είχα δώσει είναι: Από τότε που έχασα απανωτά 2 φορές.
Έπαιζε και καλό σκάκι τελευταία ο Άγγελος ...
Δ.Μ.
Θα ήταν μέρα γιορτής σήμερα....
Δημοσίευση σχολίου