Σάββατο 18 Απριλίου 2009

Σχεδόν τρία χρόνια...

Σε τρεις μήνες θα έχουν περάσει τρία χρόνια.
Την περασμένη εβδομάδα είδα ξανά τον Άγγελο στον ύπνο μου. Φορούσε ένα κίτρινο T-shirt. Πάντα θυμάμαι ότι φορούσε μεγαλύτερο μέγεθος και το φορούσε απ' έξω από το παντελόνι. Τρία χρόνια κι όμως προσπαθώ να πιστέψω ότι τίποτα δεν συνέβη τότε, ότι ο Άγγελος αυτήν τη στιγμή βρίσκεται στην Αθήνα, στο σπίτι του με τη μητέρα του ή θα ταξιδεύει ξανά με τον θείο του τον Δημήτρη για Κωνσταντινούπολη ή θα κάνει πρακτική άσκηση σε κάποιο μακρινό μέρος...
Κοιτάζω την ηλεκτρονική μου αλληλογραφία και περιμένω ένα μήνυμα kirodim να έρθει. Κανείς μας δεν έχει σβήσει το νούμερό του από τα κινητά μας. Όταν μπαίνω εκεί το όνομά του είναι μπροστά. Ασυναίσθητα κάτι μου λέει να καλέσω τον αριθμό. 6997054079... Κάποιες φορές τον καλώ γεμίζοντας τον εαυτό μου ελπίδα, ξεγελώντας με, πως κάποιο λάθος έχει συμβεί, δεν συνέβη τίποτα ποτέ στον Άγγελο, κάπου τα έχω μπερδέψει και κάτι άλλο θυμάμαι... Και μετά η απογοήτευση.
Δεν συναντάς στον κόσμο μας συχνά ανθρώπους σαν τον Άγγελο. Ήταν πολύ ευγενικός και αυτό ήταν στοιχείο του χαρακτήρα του. Αύριο είναι η Λαμπρή η μέρα της Ανάστασης. Ξέρω δεν γίνονται πια θαύματα, δεν πρόκειται να ξαναδώ τον Άγγελο, όχι τουλάχιστον σ' αυτήν τη ζωή, μα εύχομαι, όχι με λόγια αλλά με βαθύ συναίσθημα, να είναι η ψυχή του καλά.

Δελτίο τύπου, 22 Ιουλίου 2006

Αθήνα, 22 Ιουλίου 2006

ΘΑΝΑΣΙΜΟΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΣ ΟΠΛΙΤΗ

Από το Γενικό Επιτελείο Στρατού ανακοινώνεται ότι την 22 Ιουλίου 2006 και ώρα 05.15, ο Στρατιώτης Διαβιβάσεων Μ.Α. του Δημητρίου, ετών 26, ο οποίος υπηρετούσε σε Μονάδα της Σάμου, τραυματίστηκε θανάσιμα ενώ εκτελούσε καθήκοντα σκοπού.
Τα αίτια του θανάτου διερευνώνται από τις αρμόδιες στρατιωτικές αρχές.
Ανχης(ΤΘ) Λαλούσης Χαράλαμπος
Εκπρόσωπος Τύπου
date: 2006-07-22

πηγή: Γενικό Επιτελείο Στρατού army.gr

Σάββατο 11 Απριλίου 2009

Μνήμες της φοιτητικής μας ζωής

Θυμάμαι πόσες φορές περπατήσαμε τους δρόμους της Θεσσαλονίκης μιλώντας για τη ζωή μας και τα όνειρά μας. Πόσες φορές παρατηρούσαμε πράγματα και δρώμενα... Μ' άρεσε πολύ το γέλιο του Άγγελου. Ήταν μέσα από την ψυχή του, αληθινό και βαθύ. Μ' έπαιρνε πόσες φορές τηλέφωνο. "Γεια σου Σώκι. Είσαι για καμιά βόλτα;" (έτσι με φώναζε)