Τετάρτη 3 Ιουνίου 2009

Για τον Άγγελο δε ξέρω τι να πω...

Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε τις ημέρες που έφυγε ο Άγγελος από έναν φίλο του, πιθανόν τον Ηλία.

Για τον Άγγελο δε ξέρω τι να πω...
από ένας φίλος του 1:45μμ, Τρίτη 25 Ιουλίου 2006

Πάντα ήταν κλειστός χαρακτήρας,πολύ δύσκολα καταλάβαινες τι ένιωθε.Για το στρατό έλεγε γενικώς ότι δε περνάει καλά,όπως όλοι σχεδόν,χωρίς όμως να λέει κάτι συγκεκριμένο ότι π.χ. δε του αρέσει το φαγητό ή οι σκοπιές ή ότι έχει πρόβλημα με ανώτερους.Ούτε είχε αναφέρει ποτέ κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα (φυλακές,να έχει πλακωθεί με κανεναν,να τον έχει βάλει στο μάτι κανένας καραβανάς ή τίποτα τέτοιο).
Είχε μπει το Φεβρουάριο,Νοέμβριο απολυόταν (είχε δύο μικρότερες αδελφές) και εκείνες τις μέρες ήταν να πάρει και άδεια. Πάντως η οικογένειά του δεν αμφισβήτησε μέχρι τώρα (τουλάχιστον ανοιχτά) την εκδοχή της αυτοκτονίας.Και λογικά να το πάρεις...ξέρω 'γω;Tι μπορεί να είδε και να τον φάγανε;Στη Σάμο κιόλας...
Η ειρωνεία είναι ότι ο Άγγελος,χωρίς να είναι πολιτικοποιημένος,το στρατό και τα σχετικά περί πατρίδας κτλ ποτέ δε τα γούσταρε ιδιαίτερα.Ούτε παλιότερα ούτε -πολύ περισσότερο- όταν πλησίαζε ο καιρός και όταν μπήκε μέσα.Και η κηδεία του ήταν "κομπλέ".Γαλονάδες με γυαλί ηλίου και συντετριμένο ύφος να συλληπούνται,ψυχολόγος με την ευγενική χορηγία του ΓΕΣ να υποστηρίξει την οικογένεια,σημαία στο φέρετρο,άγημα και το "νεκρό τιμήσατε" και ένα κάρο μαλακίες.
Ήθελα να ήξερα αν όλοι αυτοί μέσα τους, είναι σε θέση να καταλάβουν ότι ο στρατός σκότωσε τον Άγγελο ή αν απλώς λυπήθηκαν "για το παιδί που παρόλες τις σπουδές,τη καλή οικογένεια και το λαμπρό μέλλον είχε ψυχολογικά".Έτσι κι αλλιώς νομίζω κάπου είχα διαβάσει ότι στο στρατό προβλέπεται και είναι αποδεκτό ένα ποσοστό αυτοκτονιών ανάμεσα στους στρατεύσιμους.Πώς να το κάνουμε δηλαδή?Δεν γίνεται να είμαστε όλοι κανονικοί και νορμάλ...

Συγνώμη για τη πολυλογία.
Καλό σου ταξίδι ρε Άγγελε.Και καλή αντάμωση.

Δευτέρα 25 Μαΐου 2009

Οι παρακάτω φωτογραφίες τραβήχτηκαν με κινητό το φθινόπωρο του 2004 κατά τη διάρκεια της διπλωματικής μας εργασίας. Η ομάδα μας ήταν ως εξής: Άγγελος, Βασίλης, Μάριος και Σωκράτης κάτω από την επίβλεψη του καθηγητή Θωμά Ξένου.
Εκείνην την ημέρα ήμασταν στο Λύκειο της Περαίας και με τη βοήθεια ενός πεδιόμετρου κάναμε διάφορες μετρήσεις και υπολογισμούς στο ασύρματο δίκτυο του σχολείου. Μάλιστα, ο διευθυντής, πολύ ευγενέστατος και εξυπηρετικός, μας είχε κεράσει τοστ στο κυλικείο του σχολείου.
Στη φωτογραφία ο Άγγελος καλεί τον Βασίλη να κάνουν "σκληρούς" υπολογισμούς και μου ζητάει να τους φωτογραφίσω. Μετά τη φωτογράφιση μου αποκάλυψαν πως έπαιζαν τρίλιζα! Ήταν πολύ συνηθισμένο, όπως κάναμε καλή δουλειά μαζί, να κάνουμε και αστεία και να περνάμε καλά.



Heavy Metal καταστάσεις!


Αυτή η ασπρόμαυρη φωτογραφία τραβήχτηκε στο φοιτητικό μου δωμάτιο κοντά στο 2000. Σ' αυτήν είναι ο Άγγελος, ο Παναγιώτης και ο Γρηγόρης. Ο Άγγελος είχε φορέσει μια περούκα με μακριά μαλλιά και όλοι μας μέσα στην πλάκα και το κέφι χτυπιόμασταν τάχα σαν χεβημεταλάδες. Τρελαινόταν για πλάκες και αστεία και κάθε φορά που συναντιόμασταν κάναμε ότι χαζό μας κατέβαινε στο κεφάλι. Και φυσικά σκάγαμε στα γέλια!
Ο Άγγελος για ένα πολύ μεγάλο διάστημα έκανε τακτική παρέα με τον Παναγιώτη, θα έλεγα πιο πολύ και από μένα. Τον φώναζε "ψηλό". Κάποια στιγμή ο Παναγιώτης γύρω στις αρχές του 2003 έφυγε για τη Γερμανία για δουλειά και οικογένεια και έτσι οι δρόμοι τους χωρίσανε. Σίγουρα αυτό θα στεναχώρησε πολύ τον Άγγελο. Τον επόμενο καιρό πάντα με ρωτούσε "τι κάνει ο ψηλός".
Θυμάμαι πόσες φορές τους είχα συναντήσει στο δωμάτιο του Πάνου, ειδικά τα Σαββάτα. Ο Άγγελος έφερνε κρουασανάκια που του αρέσαν πολύ και κάθονταν με τον ψηλό και παίζανε παιχνίδια μαζί, γουστάρανε πολύ!
Αυτή η παρέα ξεκίνησε από την πρώτη χρονιά μας στη σχολή, το 1998. Το σπίτι του Άγγελου στην Κασσάνδρου και το δικό μας ήταν κοντά στο δικό μας. Τότε μέναμε μαζί με τον Παναγιώτη. Μια μέρα με επισκέφτηκε ο Άγγελος και γνώρισε και τον ψηλό. Αυτό ήταν! Θυμάμαι και το 1999 που βλέπαμε όλοι μαζί ταινίες, κάναμε πλάκες και γελούσαμε. Κάποιες φορές ερχόταν και ο Κώστας Κώστας στο σπίτι με την αδερφή του και άλλες ο Κώστας ή ο Γρηγόρης. Και άλλα παιδιά. Θυμάμαι που πάρα πολλές φορές ο Άγγελος έφερνε στο μυαλό του τις πλάκες που είχε κάνει ο Πάνος και γελούσαμε. Ήταν καλή εποχή τότε!

Φωτογραφίες από την Ορκομωσία μας.

Τη Δευτέρα 28 Μαρτίου 2005 ο Άγγελος ορκίστηκε και πήρε το πτυχίο του Ηλεκτρολόγου Μηχανικού και Μηχανικού Υπολογιστών. Είχα την τύχη να ορκιστώ και εγώ την ίδια ημέρα και φωτογραφηθούμε μαζί με τον Άγγελο. Όπως πάντα κάναμε τρέλες και χαζομάρες μπροστά στον φακό. Είχαμε, όπως και όλοι στην παρέα, το ίδιο πνεύμα και χιούμορ. Πολύ γέλιο!

Στη φωτογραφία από τα δεξιά προς τα αριστερά: Θοδωρής, Σωκράτης, Κώστας, Αστέριος και Άγγελος!




Ήταν μια ξένοιαστη μέρα. Επιτέλους είχαμε πάρει το παλιόχαρτο και είχαμε αρκετή όρεξη για δουλειά.

Σάββατο 18 Απριλίου 2009

Σχεδόν τρία χρόνια...

Σε τρεις μήνες θα έχουν περάσει τρία χρόνια.
Την περασμένη εβδομάδα είδα ξανά τον Άγγελο στον ύπνο μου. Φορούσε ένα κίτρινο T-shirt. Πάντα θυμάμαι ότι φορούσε μεγαλύτερο μέγεθος και το φορούσε απ' έξω από το παντελόνι. Τρία χρόνια κι όμως προσπαθώ να πιστέψω ότι τίποτα δεν συνέβη τότε, ότι ο Άγγελος αυτήν τη στιγμή βρίσκεται στην Αθήνα, στο σπίτι του με τη μητέρα του ή θα ταξιδεύει ξανά με τον θείο του τον Δημήτρη για Κωνσταντινούπολη ή θα κάνει πρακτική άσκηση σε κάποιο μακρινό μέρος...
Κοιτάζω την ηλεκτρονική μου αλληλογραφία και περιμένω ένα μήνυμα kirodim να έρθει. Κανείς μας δεν έχει σβήσει το νούμερό του από τα κινητά μας. Όταν μπαίνω εκεί το όνομά του είναι μπροστά. Ασυναίσθητα κάτι μου λέει να καλέσω τον αριθμό. 6997054079... Κάποιες φορές τον καλώ γεμίζοντας τον εαυτό μου ελπίδα, ξεγελώντας με, πως κάποιο λάθος έχει συμβεί, δεν συνέβη τίποτα ποτέ στον Άγγελο, κάπου τα έχω μπερδέψει και κάτι άλλο θυμάμαι... Και μετά η απογοήτευση.
Δεν συναντάς στον κόσμο μας συχνά ανθρώπους σαν τον Άγγελο. Ήταν πολύ ευγενικός και αυτό ήταν στοιχείο του χαρακτήρα του. Αύριο είναι η Λαμπρή η μέρα της Ανάστασης. Ξέρω δεν γίνονται πια θαύματα, δεν πρόκειται να ξαναδώ τον Άγγελο, όχι τουλάχιστον σ' αυτήν τη ζωή, μα εύχομαι, όχι με λόγια αλλά με βαθύ συναίσθημα, να είναι η ψυχή του καλά.

Δελτίο τύπου, 22 Ιουλίου 2006

Αθήνα, 22 Ιουλίου 2006

ΘΑΝΑΣΙΜΟΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΣ ΟΠΛΙΤΗ

Από το Γενικό Επιτελείο Στρατού ανακοινώνεται ότι την 22 Ιουλίου 2006 και ώρα 05.15, ο Στρατιώτης Διαβιβάσεων Μ.Α. του Δημητρίου, ετών 26, ο οποίος υπηρετούσε σε Μονάδα της Σάμου, τραυματίστηκε θανάσιμα ενώ εκτελούσε καθήκοντα σκοπού.
Τα αίτια του θανάτου διερευνώνται από τις αρμόδιες στρατιωτικές αρχές.
Ανχης(ΤΘ) Λαλούσης Χαράλαμπος
Εκπρόσωπος Τύπου
date: 2006-07-22

πηγή: Γενικό Επιτελείο Στρατού army.gr

Σάββατο 11 Απριλίου 2009

Μνήμες της φοιτητικής μας ζωής

Θυμάμαι πόσες φορές περπατήσαμε τους δρόμους της Θεσσαλονίκης μιλώντας για τη ζωή μας και τα όνειρά μας. Πόσες φορές παρατηρούσαμε πράγματα και δρώμενα... Μ' άρεσε πολύ το γέλιο του Άγγελου. Ήταν μέσα από την ψυχή του, αληθινό και βαθύ. Μ' έπαιρνε πόσες φορές τηλέφωνο. "Γεια σου Σώκι. Είσαι για καμιά βόλτα;" (έτσι με φώναζε)