Δευτέρα 22 Ιουλίου 2013

7 χρόνια μετά...

Πέρασαν 7 ολόκληρα χρόνια από εκείνο το τραγικό καλοκαίρι. Σαν να ήταν χθες όπου ο Βασίλης με πήρε τηλέφωνο και μου είπε το συμβάν. Δεν ήταν σίγουρος ότι ήταν ο Άγγελος και εγώ δεν ήθελα να το πιστέψω, του είπα πως κάποιο λάθος έγινε. Τις επόμενες μέρες επιχείρησα αρκετές φορές να καλέσω το τηλέφωνό του, εκείνο το 6997054079... καμιά απάντηση. Και να που η αγωνία και η άρνηση έδωσαν τη θέση τους στην πραγματικότητα.
Όλοι μας κάποια στιγμή θα φύγουμε από αυτόν τον κόσμο, έτσι ήταν και έτσι είναι. Αλλά είναι πολύ κρίμα να αποχωριζόμαστε με αυτόν τον τρόπο και να αφήνουμε πίσω μας ένα κενό στις καρδιές των συγγενών και των φίλων. Θυμάμαι τον Γενάρη του 2007 όταν βρεθήκαμε όλοι μας στο μνημόσυνο και μετά πήγαμε στο νεκροταφείο στα Σπάτα. Τη μητέρα του, την κυρία Λίνα, που μέσα στον θρήνο της χάρηκε που μας αντάμωσε και μας αγκάλιασε γεμάτη καλοσύνη, τον θείο του τον Δημήτρη, τον πατέρα του, τους παιδικούς του φίλους, τους παρευρισκομένους... Πόσος κόσμος εκεί μόνο για εκείνον. Αν μόνο ήξερε πόσο πολύ τον αγαπούσαμε..
Δεν τον έχω ξεχάσει τον Άγγελο. Μέσα στην καθημερινότητά μου θυμάμαι αρκετές σκηνές από αυτά που ζήσαμε μαζί. Ένας πραγματικός φίλος, με την έννοια της λέξης. Ένας ξεχωριστός και ιδιαίτερα ευαίσθητος άνθρωπος ως προς τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά του. Τα μάτια του είχαν ένα πολύ όμορφο χρώμα, από τα ωραιότερα που έχω δει έως σήμερα. Και ωραίο, αληθινό, βαθιά μέσα από την ψυχή γέλιο. Και παρ' όλο που μπορούσε να διακρίνει την πονηριά των άλλων, ήταν αγνός και καθαρός. Δεν του ταίριαζε η ασχήμια και η χαιρεκακία αυτού του κόσμου και ο ίδιος προβληματιζόταν με όλα αυτά που συνέβαιναν. Δεν ξέρω πώς θα του φαινόταν η σημερινή κρίση, αλλά σίγουρα θα ήταν πολύ ενεργός για το δίκιο και το σωστό.
Δεν είναι λίγες οι φορές που σκέφτομαι ότι θα έπρεπε να είχα προλάβει αυτό που συνέβη. Μακάρι να μπορούσα να τον βοηθούσα να μην βρεθεί στον στρατό και ειδικά κάτω από εκείνες τις συνθήκες. Ή να ήμουν σε καθημερινή επικοινωνία μαζί του για να παίρνει κουράγιο... Θα βοηθούσε, όμως, αυτό; Πάλι δεν ξέρω...
Εύχομαι γαλήνη στην ψυχή του, γαλήνη και στην καρδιά της μητέρας του, του πατέρα του, όλων των συγγενών και των φίλων που τον αγαπήσαμε.

Καλέ μου φίλε...