6 χρόνια χωρίς τον Άγγελο...

Χθες το βράδυ δεν μπόρεσα να κοιμηθώ. Την περισσότερη ώρα σκεφτόμουν ότι πριν από έξι χρόνια έφυγε ο Άγγελος από τη ζωή. Έξι χρόνια... σαν ψέμα μου φαίνεται. Όλον αυτόν τον καιρό ο Άγγελος είναι στο μυαλό μου και στην καρδιά μου. Ένας καλός φίλος που χάθηκε έτσι άδικα, τόσο άδικα...
Πολλές φορές μου πέρασαν σκέψεις από το μυαλό μου να τον καλέσω στο κινητό να δω τι κάνει. Και αμέσως μετά προσγειώθηκα και πάλι στην πραγματικότητα. Προσπαθώ που και που να ξεγελάσω τον εαυτό μου, να πιστέψω πως ο Άγγελος δεν έχει φύγει από τη ζωή, αλλά έχει πάει ένα από εκείνα τα μακρινά ταξίδια για πρακτική άσκηση της σχολής. Ίσως κάπου εκεί στη μέση ανατολή, ίσως στην Κίνα ξανά, ίσως κάπου που να περνάει καλά.
Σήμερα το απόγευμα έτυχε να μιλήσω με έναν κοινό μας φίλο από τη Θεσσαλονίκη και συζητούσαμε για το πόσο απλός ήταν ο Άγγελος και πόσο κοντινός μας άνθρωπος ήταν. Θυμήθηκα ότι πολλές φορές δεν χρειαζόταν καν να πάρει τηλέφωνο για να περάσει από το σπίτι. Απλώς, χτυπούσε το κουδούνι και ανέβαινε πάνω. Είχα μια στοίβα με κόμικς στη βιβλιοθήκη. Έμπαινε στο δωμάτιο, άνοιγε τη βιβλιοθήκη, έπαιρνε μερικά από αυτά, καθόταν στον καναπέ ή στην πολυθρόνα και χαλάρωνε διαβάζοντάς τα. Αν είχε κανένα τρόφιμο που χρειαζόταν ψυγείο, πήγαινε άνετα στην κουζίνα και το έβαζε εκεί. Όταν χρειαζόμασταν να δανείσουμε χρήματα ο ένας στον άλλον, απλά βάζαμε το χέρι στην τσέπη και δίναμε χωρίς δισταγμό. Υπήρχε οικειότητα μεταξύ μας και αυτό το είχαμε σχεδόν όλοι εμείς που συναναστρεφόμασταν με τον Άγγελο.
Θυμάμαι πολλά από τον Άγγελο, αλλά τα ξεχνάω όταν θέλω να γράψω εδώ σε αυτή τη σελίδα. Ίσως θα πρέπει να αρχίσω να τα σημειώνω όταν μου έρχονται αυθόρμητα σε κάποιο χαρτι. Ωστόσο, θυμάμαι τα κορν φλέικς που έτρωγε κάθε πρωί (αγόραζε εκείνη τη μεγάλη συσκευασία με τον ελέφαντα από το σούπερ μάρκετ μπαζάρ). Ή ότι είχε περάσει το μάθημα "αξιοπιστία συστημάτων" και επειδή πίστευε ότι άξιζε καλύτερο βαθμό πήγε και το ξαναέδωσε. Είχε πολύ καλή αντίληψη σε τέτοια μαθήματα και υψηλή κατανόηση, μπορούσε να σου επεξηγήσει την ύλη και να σου αναλύσει λύσεις ασκήσεων... Όταν, πάλι, βλέπάμε κάποια ταινία και είχε κάποια σκηνή με αγωνία, ο Άγγελος τη ζούσε για τα καλά. Τινάζονταν πάνω και έλεγε "όχι, ρε γαμώτο!"...
Ένας σωρός σκέψεις στο μυαλό... Είναι κρίμα που ένας καλός φίλος δεν είναι πια κοντά μας. Κάποια από αυτές τις ημέρες θα επικοινωνήσω με τη μητέρα του, την κυρία Λίνα να μιλήσουμε.
Ας κάνουμε όλοι οι φίλοι μια ευχή για την ψυχή του Άγγελου.