Πέρασαν 7
ολόκληρα χρόνια από εκείνο το τραγικό καλοκαίρι. Σαν να ήταν χθες όπου ο
Βασίλης με πήρε τηλέφωνο και μου είπε το συμβάν. Δεν ήταν σίγουρος ότι
ήταν ο Άγγελος και εγώ δεν ήθελα να το πιστέψω, του είπα πως κάποιο λάθος
έγινε. Τις επόμενες μέρες επιχείρησα αρκετές φορές να καλέσω το τηλέφωνό του, εκείνο το
6997054079... καμιά απάντηση. Και να που η αγωνία και η άρνηση έδωσαν τη
θέση τους στην πραγματικότητα.
Όλοι μας κάποια στιγμή θα φύγουμε από
αυτόν τον κόσμο, έτσι ήταν και έτσι είναι. Αλλά είναι πολύ κρίμα να
αποχωριζόμαστε με αυτόν τον τρόπο και να αφήνουμε πίσω μας ένα κενό στις
καρδιές των συγγενών και των φίλων. Θυμάμαι τον Γενάρη του 2007 όταν
βρεθήκαμε όλοι μας στο μνημόσυνο και μετά πήγαμε στο νεκροταφείο στα
Σπάτα. Τη μητέρα του, την κυρία Λίνα, που μέσα στον θρήνο της χάρηκε που μας αντάμωσε και μας αγκάλιασε γεμάτη καλοσύνη, τον θείο του τον Δημήτρη, τον πατέρα του, τους
παιδικούς του φίλους, τους παρευρισκομένους... Πόσος κόσμος εκεί μόνο για εκείνον. Αν μόνο ήξερε πόσο πολύ τον αγαπούσαμε..
Δεν τον έχω ξεχάσει τον Άγγελο. Μέσα στην καθημερινότητά μου
θυμάμαι αρκετές σκηνές από αυτά που ζήσαμε μαζί. Ένας πραγματικός
φίλος, με την έννοια της λέξης. Ένας ξεχωριστός και ιδιαίτερα ευαίσθητος
άνθρωπος ως προς τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά του. Τα μάτια του είχαν ένα πολύ όμορφο χρώμα, από τα ωραιότερα που έχω δει έως σήμερα. Και
ωραίο, αληθινό, βαθιά μέσα από την ψυχή γέλιο. Και παρ' όλο που μπορούσε να διακρίνει την
πονηριά των άλλων, ήταν αγνός και καθαρός. Δεν του ταίριαζε η ασχήμια και η
χαιρεκακία αυτού του κόσμου και ο ίδιος προβληματιζόταν με όλα αυτά που συνέβαιναν. Δεν ξέρω πώς θα του φαινόταν η σημερινή κρίση, αλλά σίγουρα θα ήταν πολύ ενεργός για το δίκιο και το σωστό.
Δεν
είναι λίγες οι φορές που σκέφτομαι ότι θα έπρεπε να είχα προλάβει αυτό
που συνέβη. Μακάρι να μπορούσα να τον βοηθούσα να μην βρεθεί στον στρατό και ειδικά
κάτω από εκείνες τις συνθήκες. Ή να ήμουν σε καθημερινή επικοινωνία μαζί
του για να παίρνει κουράγιο... Θα βοηθούσε, όμως, αυτό; Πάλι δεν ξέρω...
Εύχομαι γαλήνη στην ψυχή του, γαλήνη και στην καρδιά της μητέρας του, του πατέρα του, όλων των συγγενών και των φίλων που τον αγαπήσαμε.
Καλέ μου φίλε...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Εφτά χρόνια χωρίς εσένα Άγγελέ μου!!
Τέτοια ώρα, εκείνη την αποφράδα νύχτα του 2006, ζούσες τις τελευταίες ώρες της σύντομης ζωής σου. Ξημέρωνε Σάββατο, δεν σε πρόλαβε το φως της μέρας…
Μιλήσαμε στο κινητό στις οκτώ το απόγευμα της Παρασκευής. «Μαμά», μου είπες χαρούμενος «το επόμενο Σάββατο θα είμαι μαζί σας στην Αθήνα». Ακόμα σε περιμένω μονάκριβέ μου…………
Δεν ξεχνάμε Σωκράτη... Τα κείμενά σου ξεχειλίζουν από συναίσθημα! Είναι ένα πραγματικό αντίδοτο λήθης...
Όπως λέει και η μητέρα του και εγώ τον περιμένω να κάνουμε εκείνη την περιβόητη έξοδο που είχαμε σχεδιάσει... ΔΚ
Τριάντα τρία χρόνια, σήμερα, από την γέννησή σου. Οδύνη αντί για γιορτή.
Χρειάστηκε να συμπληρώσω σήμερα ένα ερωτηματολόγιο, που ζητούσε, μεταξύ άλλων, τον αριθμό των παιδιών μου. Συμπλήρωσα, όπως πάντα, 3. Οι αδελφές σου κι εσύ, τρία τα λατρεμένα μου παιδιά . Κι ένας πόνος αβάσταχτος σε κάθε αναφορά.
ΠΑΝΕ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ...ΕΙΜΑΙ ΥΠΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ΣΤΟΝ 79ΛΔΒΕΘ...ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΠΟΥ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ''ΕΦΥΓΕ'' ΕΚΕΙ ΗΜΟΥΝ...
ΘΥΜΑΜΑΙ 5:30 ΤΟ ΠΡΩΙ ΜΟΥ ΤΗΛΕΦΩΝΗΣΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΩ ΜΕΣΑ...ΔΕ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ...
ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΑΡΑΣ.
Δημοσίευση σχολίου