Με τον Άγγελο στο ταβερνάκι.

-"Άγγελε, γεια σου! Τι κάνεις;"
-"Γεια σου Σώκι! Καλά είμαι, εσύ;"
-"Και εγώ καλά είμαι. Θα συναντηθούμε με τα παιδιά στη Γιαννούλα. Είσαι μέσα;"
-"Είμαι! Τι ώρα;"
-"Γύρω στις 8 η ώρα. Σε βολεύει;"
-"Μια χαρά είναι. Να συναντηθούμε στην Καμάρα;"
-"Έγινε Άγγελε! Τα λέμε!"

Με τον Άγγελο συνηθίζαμε να συναντιόμασταν πολλές φορές όλη η παρέα και να πηγαίνουμε για ρετσινούλα και φαγάκι σε διάφορα ταβερνάκια της πόλης. Το αγαπημένο μας ήταν η "Γιαννούλα" που βρίσκεται επί της Κασσάνδρου. Δυστυχώς, κανείς μας δεν σκέφτηκε τότε να τραβήξει μια φωτογραφία της παρέας. Βλέπεις τότε οι ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές και τα κινητά ήταν δυσεύρετα.

Πριν λίγον καιρό, ο Νίκος μου έστειλε μερικές φωτογραφίες από ένα γεύμα που είχαν με τον Άγγελο. Δεν έτυχε να ήμουν εκείνη την ημέρα μαζί με τα παιδιά. Επέλεξα μερικές και τις αναρτώ εδώ. Πολύ ωραίες φωτογραφίες και καλό κέφι!

Θυμάμαι, ο Άγγελος εκτός από καλός φίλος ήταν και πολύ καλή παρέα. Μετά το πρώτο ποτηράκι κοκκίνιζε και γελούσε συνέχεια και είχε απίστευτο κέφι. Και είχε ένα πολύ χαρακτηριστικό, ωραίο γέλιο που κράταγε ώρα. Έκανες παρέα μαζί του και άνοιγε η καρδιά σου. Σαν να λέμε το αλατοπίπερο της παρέας. Η συντροφιά του ήταν ανεκτίμητη.

Κοιτάζω τις φωτογραφίες και σκέφτομαι πώς στην επόμενη μεγάλη συνάντηση στη Θεσσαλονίκη ο Άγγελος δεν θα έπρεπε να λείπει. Είναι αδιανόητο να λείπει, ποτέ δεν θα λείπει. Κάθε φορά που όλοι οι παλιοί φίλοι συναντιόμαστε σε κάποιο ταβερνάκι είναι σαν ο Άγγελος να είναι εκεί. Μας έχει όλους μας χαρίσει κάτι απ' αυτόν και ο καθένας μας το βγάζει εκείνην τη στιγμή.

Κρίμα που είσαι μακριά μας φίλε Άγγελε. Ήσουν από τις καλύτερες παρέες για όλους μας. Από εκείνους τους ανθρώπους που θα σκεφτείς οπωσδήποτε να πάρεις τηλέφωνο για να βγείτε και να περάσει όλη η παρέα καλά...

Οι παρακάτω φωτογραφίες τραβήχτηκαν με κινητό το φθινόπωρο του 2004 κατά τη διάρκεια της διπλωματικής μας εργασίας. Η ομάδα μας ήταν ως εξής: Άγγελος, Βασίλης, Μάριος και Σωκράτης κάτω από την επίβλεψη του καθηγητή Θωμά Ξένου.
Εκείνην την ημέρα ήμασταν στο Λύκειο της Περαίας και με τη βοήθεια ενός πεδιόμετρου κάναμε διάφορες μετρήσεις και υπολογισμούς στο ασύρματο δίκτυο του σχολείου. Μάλιστα, ο διευθυντής, πολύ ευγενέστατος και εξυπηρετικός, μας είχε κεράσει τοστ στο κυλικείο του σχολείου.
Στη φωτογραφία ο Άγγελος καλεί τον Βασίλη να κάνουν "σκληρούς" υπολογισμούς και μου ζητάει να τους φωτογραφίσω. Μετά τη φωτογράφιση μου αποκάλυψαν πως έπαιζαν τρίλιζα! Ήταν πολύ συνηθισμένο, όπως κάναμε καλή δουλειά μαζί, να κάνουμε και αστεία και να περνάμε καλά.

Heavy Metal καταστάσεις!

Αυτή η ασπρόμαυρη φωτογραφία τραβήχτηκε στο φοιτητικό μου δωμάτιο κοντά στο 2000. Σ' αυτήν είναι ο Άγγελος, ο Παναγιώτης και ο Γρηγόρης. Ο Άγγελος είχε φορέσει μια περούκα με μακριά μαλλιά και όλοι μας μέσα στην πλάκα και το κέφι χτυπιόμασταν τάχα σαν χεβημεταλάδες. Τρελαινόταν για πλάκες και αστεία και κάθε φορά που συναντιόμασταν κάναμε ότι χαζό μας κατέβαινε στο κεφάλι. Και φυσικά σκάγαμε στα γέλια!
Ο Άγγελος για ένα πολύ μεγάλο διάστημα έκανε τακτική παρέα με τον Παναγιώτη, θα έλεγα πιο πολύ και από μένα. Τον φώναζε "ψηλό". Κάποια στιγμή ο Παναγιώτης γύρω στις αρχές του 2003 έφυγε για τη Γερμανία για δουλειά και οικογένεια και έτσι οι δρόμοι τους χωρίσανε. Σίγουρα αυτό θα στεναχώρησε πολύ τον Άγγελο. Τον επόμενο καιρό πάντα με ρωτούσε "τι κάνει ο ψηλός".
Θυμάμαι πόσες φορές τους είχα συναντήσει στο δωμάτιο του Πάνου, ειδικά τα Σαββάτα. Ο Άγγελος έφερνε κρουασανάκια που του αρέσαν πολύ και κάθονταν με τον ψηλό και παίζανε παιχνίδια μαζί, γουστάρανε πολύ!
Αυτή η παρέα ξεκίνησε από την πρώτη χρονιά μας στη σχολή, το 1998. Το σπίτι του Άγγελου στην Κασσάνδρου και το δικό μας ήταν κοντά στο δικό μας. Τότε μέναμε μαζί με τον Παναγιώτη. Μια μέρα με επισκέφτηκε ο Άγγελος και γνώρισε και τον ψηλό. Αυτό ήταν! Θυμάμαι και το 1999 που βλέπαμε όλοι μαζί ταινίες, κάναμε πλάκες και γελούσαμε. Κάποιες φορές ερχόταν και ο Κώστας Κώστας στο σπίτι με την αδερφή του και άλλες ο Κώστας ή ο Γρηγόρης. Και άλλα παιδιά. Θυμάμαι που πάρα πολλές φορές ο Άγγελος έφερνε στο μυαλό του τις πλάκες που είχε κάνει ο Πάνος και γελούσαμε. Ήταν καλή εποχή τότε!

Φωτογραφίες από την Ορκομωσία μας.

Τη Δευτέρα 28 Μαρτίου 2005 ο Άγγελος ορκίστηκε και πήρε το πτυχίο του Ηλεκτρολόγου Μηχανικού και Μηχανικού Υπολογιστών. Είχα την τύχη να ορκιστώ και εγώ την ίδια ημέρα και φωτογραφηθούμε μαζί με τον Άγγελο. Όπως πάντα κάναμε τρέλες και χαζομάρες μπροστά στον φακό. Είχαμε, όπως και όλοι στην παρέα, το ίδιο πνεύμα και χιούμορ. Πολύ γέλιο!

Στη φωτογραφία από τα δεξιά προς τα αριστερά: Θοδωρής, Σωκράτης, Κώστας, Αστέριος και Άγγελος!




Ήταν μια ξένοιαστη μέρα. Επιτέλους είχαμε πάρει το παλιόχαρτο και είχαμε αρκετή όρεξη για δουλειά.