Για τον Άγγελο δε ξέρω τι να πω...
από ένας φίλος του 1:45μμ, Τρίτη 25 Ιουλίου 2006
Πάντα ήταν κλειστός χαρακτήρας,πολύ δύσκολα καταλάβαινες τι ένιωθε.Για το στρατό έλεγε γενικώς ότι δε περνάει καλά,όπως όλοι σχεδόν,χωρίς όμως να λέει κάτι συγκεκριμένο ότι π.χ. δε του αρέσει το φαγητό ή οι σκοπιές ή ότι έχει πρόβλημα με ανώτερους.Ούτε είχε αναφέρει ποτέ κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα (φυλακές,να έχει πλακωθεί με κανεναν,να τον έχει βάλει στο μάτι κανένας καραβανάς ή τίποτα τέτοιο).
Είχε μπει το Φεβρουάριο,Νοέμβριο απολυόταν (είχε δύο μικρότερες αδελφές) και εκείνες τις μέρες ήταν να πάρει και άδεια. Πάντως η οικογένειά του δεν αμφισβήτησε μέχρι τώρα (τουλάχιστον ανοιχτά) την εκδοχή της αυτοκτονίας.Και λογικά να το πάρεις...ξέρω 'γω;Tι μπορεί να είδε και να τον φάγανε;Στη Σάμο κιόλας...
Η ειρωνεία είναι ότι ο Άγγελος,χωρίς να είναι πολιτικοποιημένος,το στρατό και τα σχετικά περί πατρίδας κτλ ποτέ δε τα γούσταρε ιδιαίτερα.Ούτε παλιότερα ούτε -πολύ περισσότερο- όταν πλησίαζε ο καιρός και όταν μπήκε μέσα.Και η κηδεία του ήταν "κομπλέ".Γαλονάδες με γυαλί ηλίου και συντετριμένο ύφος να συλληπούνται,ψυχολόγος με την ευγενική χορηγία του ΓΕΣ να υποστηρίξει την οικογένεια,σημαία στο φέρετρο,άγημα και το "νεκρό τιμήσατε" και ένα κάρο μαλακίες.
Ήθελα να ήξερα αν όλοι αυτοί μέσα τους, είναι σε θέση να καταλάβουν ότι ο στρατός σκότωσε τον Άγγελο ή αν απλώς λυπήθηκαν "για το παιδί που παρόλες τις σπουδές,τη καλή οικογένεια και το λαμπρό μέλλον είχε ψυχολογικά".Έτσι κι αλλιώς νομίζω κάπου είχα διαβάσει ότι στο στρατό προβλέπεται και είναι αποδεκτό ένα ποσοστό αυτοκτονιών ανάμεσα στους στρατεύσιμους.Πώς να το κάνουμε δηλαδή?Δεν γίνεται να είμαστε όλοι κανονικοί και νορμάλ...
Συγνώμη για τη πολυλογία.
Καλό σου ταξίδι ρε Άγγελε.Και καλή αντάμωση.
Τετάρτη 3 Ιουνίου 2009
Για τον Άγγελο δε ξέρω τι να πω...
Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε τις ημέρες που έφυγε ο Άγγελος από έναν φίλο του, πιθανόν τον Ηλία.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
10 σχόλια:
Σήμερα το απόγευμα, καθώς ερχόμουν στο εργαστήριο, συζητούσα με την κυρά Καλλιόπη που έχει το περίπτερο στη Γ. Λαμπράκη, έξω από το πρώην 424. Εκεί δηλαδή που ο Άγγελος είχε ανακαλύψει τον πιο φτηνό καφέ της ευρύτερης περιοχής των Πανεπιστημίων :). Μου ανέφερε λοιπόν η κυρά Καλλιόπη για τον αδερφό της, που τον έχασε σε ηλικία 22 χρονών, όταν ήταν φαντάρος στη Σάμο... Έτσι λοιπόν, συνειδητοποίησα ότι πέρασαν κιόλας τρία ολόκληρα χρόνια χωρίς τον Άγγελο. Και τον είχα στο μυαλό μου τις τελευταίες μέρες, καθώς είναι περίοδος Ποσειδίου και δεν πάει πολύς καιρός που τα λέγαμε εκεί, ξαλαφρωμένοι, χαλαροί και άνετοι. Άγγελε σου χρωστάω κι ένα μικρό στοίχημα από τότε ρε γαμώτο, ξέρεις, για τη Μεγάλη και τη Μικρή Άρκτο... Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, θα στο πληρώσω σε άλλους ουρανούς. Ως τότε, καλή αντάμωση!
Και όμως σήμερα έκλεισαν 3 χρόνια... Ακόμα δεν μπορώ να το χωνέψω. Ώρες ώρες νομίζω ότι θα χτυπήσει το τηλέφωνο και θα με ρωτάει αν μπορούμε να βρεθούμε. Να 'στε καλά παιδιά για το αφιέρωμα...
kirodim
Y.Γ. Το ψευδώνυμο αυτό το είχα "δανείσει" στον Άγγελο και το χρησιμοποιούσε γιατί του άρεσε
Άρχαγγέλων Γαβριήλ και Μιχαήλ.
Θα 'ταν ημέρα γιορτής σήμερα Άγγελε...
Τώρα σε ποιον να ευχηθώ;
ΔΚ
Είδα τυχαία αυτό το μπλοκ για το αφιερώμα σε εσένα. 3,5 χρόνια πέρασαν
και σε θυμάμαι σαν να είσαι μπροστά.
Σε φαντάζομαι σαν να είσαι εκεί ακόμα στην Σάμο και περιμένω να γυρίσεις το στρατό. Άγγελε θα μείνεις πάντα στην καρδιά μας.
Τέσσερα χρόνια σήμερα...
ΔΚ
Tα γενέθλιά σου σήμερα παιδί μου. Ώρα γέννησης 9 π.μ.
Βγαίνοντας με το φορείο από το χειρουργείο άνοιξα τα μάτια μου κι ένας νοσοκόμος μου είπε "αποκτήσατε ένα υγειέστατο αγοράκι". Λίγες ώρες αργότερα σε κρατούσα στα χέρια μου κι είχα μια αίσθηση απέραντης ευτυχίας και ευθύνης.
Τέσσερα και πλέον χρόνια τώρα, απέραντη είναι η οδύνη κι η ευθύνη έγινε ενοχές.
Θα γιορτάζαμε τα 30 χρόνια σου σήμερα αγαπημένε μου. Πώς ν΄αντέξω την απουσία σου;
Ο Άγγελος , που ξεχωρίζει τον
Τον ‘Άγγελο, τον ήξερα από αρκετά μικρό, σαν φίλη της μητέρας του.
Ήταν ένα παιδί εκ πρώτης όψεως βολικό ,που δεν μιλούσε πολύ,
παρά μόνο, όταν η κουβέντα γύριζε σε κάτι αστείο , σαν να είχε ιδιαίτερη
ανάγκη από γέλιο.
Αργότερα, όταν ο Άγγελος θα ήταν περίπου 11 χρόνων , θυμάμαι ,πως είχα φέρει ένα εικονογραφημένο βιβλίο , νομίζω, με τίτλο .Σε κάθε σελίδα του εικονίζονταν εκατοντάδες νεανικά πρόσωπα, που έπαιρναν μέρος σε καποια μαζική εκδήλωση [διαδήλωση, πάρτι] Μέσα στο ανώνυμο πλήθος, έπρεπε ο αναγνώστης να βρει τον Γουώλυ . Δεν ήταν εύκολο. Προσπαθούσαμε όλοι ,μικροί και μεγάλοι ,αλλά τον Γουώλυ τον έβρισκε, μόνος ή πρώτος, ο Άγγελος . Πέρα από την αξιοπρόσεκτη παρατηρητικότητα και ταχύτητα του να βρίσκει τον Γουώλυ αναλογίζομαι κατά πόσο η επιτυχία αυτή στο μαρκάρισμα του οφειλόταν και σε είδος ψυχολογικής ταύτισης με τον Γουώλυ αυτόν δηλ., που παρότι ανήκει στο ανώνυμο πλήθος έχει την δυνατότητα να ξεχωρίσει.
Αργότερα καθώς ο Άγγελος μεγάλωνε πρόσεξα την ιδιαίτερη ευφυΐα και την ευρύτητα των ενδιαφερόντων του. Το ενδιαφέρον του δεν περιοριζόταν στην τεχνολογία, αλλά έφτανε στην ποιοτική λογοτεχνία, και σε σπορ, πιο ασυνήθιστα όπως η αναρρίχηση. Ο Άγγελος μπορεί να μην ήταν κομματικοποιημένος, αλλά κατά την γνώμη μου είχε πολιτική συνείδηση . Γιατί πως αλλιώς θα μπορούσε να είχε γίνει μέλος της Διεθνούς Αμνηστίας ; Θέλησε άραγε ο Άγγελος να βγάλει μια κραυγή απελπισίας για την ποιότητα και μορφή κάποιων «πάτριων θεσμών», για το είδος της στρατιωτικής θητείας΄; Μήπως λογω της δυσκολίας του να εκφραστεί έφτασε σε εκείνη την μοιραία βολή; Κανένας βέβαια δεν θα μάθει τι αντιμετώπισε και πως σκέφτηκε ο ΄Άγγελος ,εκείνη την ασύλληπτη-σκοτεινή στιγμή.
Αναλογίζομαι μήπως χάσαμε τον Άγγελο μέσα από τα χέρια μας ,γιατί μας δυσκόλευε να αφουγκραστούμε τον κόσμο του .Μήπως δεν προσπαθήσαμε αρκετά να συντονιστούμε μαζί του , εμείς οι μεγαλύτεροί του;
Είναι μεγάλη η συγκίνησή μου ,που βλέπω πόσο τον θυμούνται και τον αγαπούν οι φίλοι του. Οι φωτογραφίες ,που ανάρτησαν είναι το αυθεντικό κείμενο .Ο,τι έγραψα μόνο αποσπασματικό μπορεί να είναι . Εύχομαι στους φίλους του να είναι καλά και να τον θυμούνται . Περιττό να πω πόσο μεγάλη παρηγοριά ήταν και είναι για την μητέρα του η μνήμη τους αυτή.
21_7_2006 ώρα 20 Αγγελος όλο χαρά στο τηλέφωνο _ Σε μια βδομάδα έρχομαι με άδεια ! 12 ώρες αργότερα χτυπά το κινητό _ Κάτι έγινε τα χαράματα στη σκοπιά κι ο γιός σας πυροβολήθηκε θανάσιμα.. Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΔΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ ΟΔΥΝΗ
Έξι χρόνια σήμερα και όλα είναι σαν χθες...
ΔΚ
Πριν οχτώ σχεδόν ώρες, έχασε τη μάχη με τον καρκίνο η Νιόνια, η μητέρα του Ηλία.
Πάλεψε με την αρρώστια τέσσερα και πλέον έτη.
Έμαθα από τον Ηλία για την επιδείνωση της κατάστασής της, στα μέσα του περασμένου μήνα. Ευχόμουν να αντέξει μέχρι να επιστρέψω στην Αθήνα.
Ήθελα να της πω, πως προσευχόμουν να κερδίσει κι αυτόν τον γύρο αναμέτρησης με το "θηρίο".
Ήθελα να της πω, πως κι αν έχανε την μάχη, θα ήταν τυχερή γιατί θα "έφευγε" πριν από τα παιδιά της.
Ήθελα να της πω, να μου προσέχει τον Άγγελο...
Καλό ταξείδι, καλή αντάμωση Νιόνια και να προσέχεις το παιδί μου...
Δημοσίευση σχολίου